De Turkse Keuken

Wat vonden anderen van dit artikel/deze informatie?

De Turkse keuken wordt, na de Franse en de Chinese, beschouwd als een van de voornaamste en veelzijdigste keukens ter wereld met een rijke geschiedenis die teruggaat tot de dagen van het Ottomaanse imperium (1299-1923). Er wordt vaak gedacht dat Turks eten lijkt op Grieks eten, hoewel je eerder het omgekeerde kunt stellen, aangezien de Turken 400 jaar lang Griekenland hebben overheerst. Veel 'typisch' Griekse specialiteiten zoals de mezzes, de suvlaki en de ouzo hebben eigenlijk een Turkse oorsprong. De Turkse keuken was tijdens de Ottomaanse heerschappij zo geavanceerd dat er maar zeer weinig buitenlandse invloeden in voorkwamen. Het gebruik van de bechamelsaus is een voorbeeld van de Franse invloed.

In de keukens van het Topkapi paleis in Istanbul werden naast de meest weelderige schotels ook uiterst eenvoudige gerechten uitgevonden. Een voorbeeld hiervan is de Sultanspilaf.  Wat goed genoeg was voor de Sultan was uiteindelijk ook goed genoeg voor zijn volk en aldus werden vele recepten bekend bij de massa. Er zijn talloze manieren om een aubergine te bereiden en het aantal groente- en fruitgerechten in de Turkse keuken is oneindig groot.

De schoonheid van de Turkse keuken zit hem in de eenvoud van de basistechnieken, de indrukwekkende variëteit en de eerlijkheid van het eindproduct - gerechten die niet zijn bedolven onder zware sauzen of gemaskeerd door een overdreven gebruik van kruiden en specerijen. De hoofdingrediënten dienen altijd op de voorgrond te staan, zodat een aubergine naar aubergine smaakt en kip naar kip, etc. Een uitgelezen balans tussen de diverse hoofdingrediënten vormt de sleutel tot een geslaagd Turks gerecht. Daarnaast worden uitsluitend verse ingrediënten van topkwaliteit gebruikt. Wat betreft de kruiden - die dus meestal spaarzaam gebruikt worden - zijn sumak (gemalen gedroogde bessen met een friszure smaak dat in plaats van citroensap wordt gebruikt), piment, kaneel en paprikapoeder de meest voorkomende.  Soms wordt een gerecht alleen besprenkeld met wat gesmolten boter met cayennepeper. Als saus wordt vaak een schaaltje romige yoghurt met knoflook erbij gegeven. Vlees wordt doorgaans spaarzaam gebruikt en vormt vaak, anders dan bij ons, niet het hoofdbestanddeel van een maaltijd.

De hoofdmaaltijd wordt geopend met een verzameling mezzes, zoals de böreks (bladerdeegpasteitjes met feta en peterselie), courgettepannenkoekjes, houmous, aardappelfrikadellen. Daarna volgt vaak een rijstgerecht zoals rijstpilaf met kip, pijnboompitten en amandelen of pilaf met kikkererwten en linzen. Deze worden meestal samen met een vlees- of visgerecht opgediend, zoals Hasan Pasja Kofte, Turkse kofte uit de oven of de Turkse visschotel. Ook gevulde groenten zijn populair, zoals de gevulde paprika, gevulde aubergines of gevulde courgettes. 

In ons land zijn met name de populaire kebabs bekend, zoals Iskender kebab, shish kebab en Adana kebab.

Dan zijn er nog de typisch Turkse groentegerechten 'in olijfolie' die altijd koud worden geserveerd, zoals courgette in olijfolie of bonen in olijfolie. Gerechten die met boter bereid zijn, worden altijd warm geserveerd.

De nagerechten, waar vaak koffie bij wordt geserveerd, kunnen bestaan uit zoet gebak (o.a. baklava), zuidvruchten en noten en diverse puddingen, waarvan de merkwaardige zoete kippudding een van de markantste voorbeelden is.

Het aantal Turkse restaurants in Nederland is gestaag aan het groeien. De meeste steden hebben tegenwoordig wel een Turks restaurant, zodat de Turkse keuken waarschijnlijk, en terecht, snel aan populariteit zal winnen.