browser icon
You are using an insecure version of your web browser. Please update your browser!
Using an outdated browser makes your computer unsafe. For a safer, faster, more enjoyable user experience, please update your browser today or try a newer browser.

Relaxen op de Perhentian

Posted by on juli 13, 2018

Het vertrek vanaf Permai loopt vrij soepel, ons vervoer is er, alleen moeten we nog ff vragen om onze bagage te komen halen. Meevallertje, door het ‘professionele’ personeel zijn de trips van/naar Bako gratis en ook de airco hebben we gratis gekregen. Mag wel door het niet aanwezig zijn van 50% van de menukaart, eten en 75% van de drankjes, dat is het grootste minpunt van Permai, het restaurant en wat je daar kunt krijgen. Plus dus wat er is is wel goed en de lokatie in het regenwoud en aan het strand. De jungle trail is heel leuk, je moet goed ter been zijn en ik was achteraf bij dat ik alleen was. Er is een touwbrug en je moet best stijl omhoog klimmen met touwen ernaast.

Op naar Vivacity Megamall in Kuching, middagje rondkijken, leuke supermarkt (kruising tussen een toko en een supermarkt voor ons). We lunchen sushi, lekker! Daarna nog wat boodschapjes en dan naar het vliegveld. Op het vliegveld gaat het weer lekker snel, de vlucht vertrekt op tijd.

Na een vrij korte vlucht en snel onze bagage staat onze chauffeur te wachten. We vragen om een stop voor wat drinken en wat we met eten kunnen doen. Hij weet wel wat, satay. Eten we daar of nemen we mee, het wordt daar eten. We bestellen een flinke hoeveelheid satay, kip en rund en erbij saus, longtong, ui, komkommer en brood! Grappig dat ook hier dus brood bij de sate gegeten wordt. Niet de beste sate, wat te zoet naar mijn smaak. Wel voor het eerst durian geroken, dat is een nogal heftig ruikende vrucht, in de schil valt het nog mee, niet geproefd nog. Daarna rijden we snel door. Ons appartement, de bovenste verdieping van een huis ligt in een Maleise kampong, zeg maar gewone woonwijk. In het donker zien we er nog weinig van. Zou zo een Maleis huis er uit zien? Vrij basic, toilet in kleine badkamer, douche met warm water apparaat en weinig druk. Nog even wat handdoeken vragen en dan ff douchen en chillen.

’s Morgens horen we al vroeg de moskee, we zitten in het oosten van Maleisië en daar wonen hoofdzakelijk moslims. Na de oproep wordt het lichter en horen we het leven om ons heen, kippen, hanen, van alles. Eens kijken, ja echt een woonwijk, grappig. Zo zie je toch meer Maleisië dan gedacht! Ik ga ff rondkijken, het is 7.45. Zie meteen een eettentje, waar het best druk is, met ik denk nasi lemak. Jammer dat ik geen honger heb ’s ochtends. Later kom ik ook nog iets met roti canai tegen, die zal ik 1 meenemen voor Rosalie. Als ik terug ben pakken we de boel in en precies op tijd is ons vervoer er. In een uurtje rijden we naar Kuala Besut, het kantoor van Tuna Bay. Rond 10.45 vertrekken we naar de Perhentian, een klein uurtje met de boot, rustige zee dus geen trauma’s deze keer ?. We kunnen meteen op de kamer en natuurlijk eerst zwemmen en snorkelen. Helemaal geweldig, huisje op het strand, je kunt meteen mooi snorkelen, top! De lunch is ook goed, dus dat kan niet meer stuk de komende zes nachten. De was wegbrengen want het grootste nadeel van regenwoud is dat bijna niets droog wordt en na flinke zweetpartijen ruiken sommige kledingstukken wat minder ;-).

De dagen op Perhentian zijn echt relaxen, wel nog best actief met snorkelen, zwemmen maar verder niets moeten. Rosalie leert een Nederlands meisje kennen, Faye en Florian speelt soms met een Frans jongetje. Het is hier echt vanaf het strand voor ons huisje mooi snorkelen. We zien zelfs nog een schildpad, gaaf! Florian en ik wandelen naar een rustiger strand en snorkelen daar rondom de rotsen heen. Erg mooie plek hier. Helaas gaat Faye weg, wel jammer voor Rosalie, die is meteen wat chagrijniger. Voor de lunch pakken we een keer de watertaxi naar het kleine eiland (Kecil). Het is heel warm dus veel wandelen doen we niet, rechts van de pier zit een gebouw met meerdere eettentjes, Maleis zo te zien, in ieder geval 90% locals, goed teken! Eindelijk de nasi campur (onze nasi rames) gevonden! Rijst en dan zelf opscheppen wat je wilt, hier 7 gerechten te kiezen, erbij wat loeihete sambal, lekker! Na de lunch nog ff naar de moskee gelopen en dan een ijsje en weer terug met de taxi en zwemshirts gescoord voor de kids. Leuk tripje. Op maandag doen we een snorkeltripje, met de boot naar 4 plekken om te snorkelen. Erg leuk, schildpad gezien, een grote! Een plek met heel veel visjes, net een aquarium en zelfs een blacktip haai(tje) gezien, heel snel! Op dinsdag ga ik ’s ochtends duiken. Twee plekken, leuk om weer te doen. Leuke plekken, niet heel bijzonder, wel box visjes, kleine triggerfish, garnaaltjes, kreeftjes en heel veel verschillende clownvisjes, erg leuk! Mis de onderwatercamera toch wel, maar eens kijken naar een Gopro oid. Als ik terug kom hebben de kids weer vriendjes, zo snel kan het gaan. We hebben ook ons eerste tropische buitje, heel kort en zo’n warme regen heb ik nog nooit gehad, apart! Die avond regent het nog af en toe en wat harder waaien met wat verder weg wat bliksem en flinke donder. De laatste dag pakken we een watertaxi om ergens anders te gaan lunchen, geinig zo! Die avond gaan we eten met het Belgische stel en kids, met z’n 8-en. Later komt de Nederlandse moeder ook nog even langs met naar zoontje Julian om afscheid te nemen van Florian. Met z’n drieën hadden ze veel lol. Rosalie leert Hanne beter kennen (dochter van Vlamingen). Jammer dat het zo kort was de vriendschap. De vertrekdag nemen we de boot van 8 uur, weer komt Julian uitzwaaien, ik heb best met Florian te doen, hij blijft lang uitzwaaien op de boot, tot ie ze niet meer ziet. Wij gaan naar de Cameron Highlands.

Comments are closed.